Wiralowa Ciotka - na pohybel rzeczywistości

Pisze co wiem.. a dziś wiem niewiele,
Ciągle szukam wad we własnym ciele.
Z biegiem lat rozróżniam co się wokół mnie dzieje,
Kim są naprawdę tzw przyjaciele.
Lecz ciągle nie wiem kim jestem sama,
Czemu na sercu goreje otwarta rana.
Kim jestem? Zadaje od nowa pytanie,
Żoną, co serce mężowi oddaje,
Córką, co matce nadzieje daje.
Siostrą, co rodzeństwo o ból przyprawia,
Ciotką, co dziwne prezenty sprawia.
Przyjaciółką, co ludzi wokół ogrania,
Kobietą, co wiernie smutki przygarnia.
Kim jestem w oczach Twoich?
Kogo widzisz gdy patrzysz moje?
Kim byłam..doświadczenie powie,
Kim będę..cóż kiedyś się dowiem.

Czasami widzimy wszystko w kolorach czerni,
Czasami chcemy być pewnej idei wierni.
Marzymy by w końcu coś się zmieniło,
By chociaż raz było nam wśród ludzi miło.
Żądamy często niemożliwego,
Czekając uparcie by przydarzyło się coś złego.
Widzimy w czerni innych serca zabiegi,
Liczymy że przykre rzeczy nie będą trwać wieki.
Obserwujemy ludzi i to co wokół nas się dzieje,
Przemierzamy czeluści życia i gęste jego knieje.
Pragniemy radości, która dziecko przepełnia,
Tej niewinności i anioła co życzenia spełnia.
Widzimy wiele, marzymy całkiem sporo,
Kręcimy się po świecie jak chomik..w koło.
A gdyby tak zmienić swój los,
Gdyby zadrzeć do góry nos.
Gdyby być swego życia Panem,
Zerwać z trzymającym nas w miejscu tyranem.
Gdyby przestać gdybać i przeznaczenie uczynić swoim sprzymierzeńcem,
i znów stać się tym niewinnym niemowlęciem.
Czasami wystarczy jeden wielki krok,
By móc oddychać i zacząć kolejny, tym razem lepszy istnienia rok.

Na początku była miłość i Słowo,

więc niech mi ktoś powie, czemu teraz brzmi złowrogo?

Miało być ono dobre i twórcze, 

a wypowiedziane zmienia się w bolesne skórcze.

Słowo z upływem lat stało się boskie,

nabrało wiele znaczeń m.in troske.

Dziś źle użyte potrafi skrzywdzić każdego,

a przecież miało nieść sobą coś pozytywnego.

Stało się również bronią w kolejnej życia walce,

zamykając często niewinnych w bólu bańce.

Szargane by niszczyć wciąż inne serca,

i robiąc z nich wiecznej zmarzliny jeńca.

Słowo stało się ciałem by być razem z nami,

lecz by bronić same siebie otoczyło się cierniami.

A miało przecież nieść w ramionach otuchę,

powiedz,gdy czytasz to teraz, odczuwasz jakąś skruchę?

Używamy Go często nadaremno,

uderzając nim jak młotem w pustkę i ciemność.

Zadając sobie pytanie o Jego poznanie i grzech,

nie wiem czy to dla ludzkości pech.

Powiedz. Czy znając teraz Jego ciężar,

Zetrzesz innym łzy spływające po ich rzęsach?

I gdy inni spotkają Twoje kolejne Słowo,

pomożesz im odkryć Jego znaczenie na nowo?

Dla P. - jesteś inspiracją i kolejnym ważnym dla duszy wersem:)

W kamieniu wyryte zostało Twe imię. 

Dziś patrząc na te litery, za nic Cię nie winie.

Życie moje jest smutne bez Ciebie,

lecz wiem że czekasz na mnie w niebie.

Na kamieniu kwiaty również zostawię, 

I wspomnę jak chodziłeś kiedyś po tej zielonej trawie.

Na kamieniu znicz dziś kolejny zapale,

I oby płonął długo i wytrwale.

Przy kamieniu dziś stanę i zapłaczę,

bo wiem że do końca mojego życia, już Cię nie zobaczę.

Przed kamieniem stanę i modlić się będę, 

a jeśli sił mi starczy, to na kilka ciepłych słów się zdobędę.

Przy tym kamieniu do Ciebie zawołam,

tak głośno jak tylko zdołam!

Łez przez lata jeszcze sporo tu uronie,

Aż kiedyś w kamieniu znajdziemy się razem - po jednej stronie.

W świecie bez serca żyjemy samotni,

wciąż szukając stada jak ludzie pierwotni.

Chcemy być wyjątkowi jak wodoru atom,

lecz piszemy tylko o samotności kolejny szary tom.

Szukamy szczęścia w codziennych zajęciach, 

I pocieszenia w randomowych objęciach. 

Chcemy by serce tylko mocniej nam biło,

nawet jeśli rozum by zgubiło.

W szaleństwie uczuć jest jednak metoda,

która jest rwąca jak w rzece woda.

Samotnym sercom dodaje to odwagi, 

nawet jeśli w oczach innych prowadzi do zniewagi.

Podwójne standardy w miłości odnajdziesz,

lecz czy bratnią duszę w tej chwili jednej znajdziesz?

Kogoś kto z Tobą przez życie pójść zdoła,

I nie odpędzi go duszy Twej zmora.

Kogoś kto drugą połówką zostanie,

do kogo będziesz mogl powiedziec - Kochanie.

Ktoś to łzy Twoje zetrzeć potrafi,

kiedy Twe lico zmartwienie trapi.

Drugiego Serca co bije w jednym rytmie,

którego czas tak łatwo z nowego tomu nie wytnie.

Czy los nam mówi kogo szukać mamy?

czy tylko w chmurach życie spędzamy?

Czy dobra ziarnko piasku, w morzu ludzi wyłowię?

Czy prawdziwe uczucie zostanie już tylko w mojej głowie?