W sidłach wojny

Wielki smutek na ziemię zawitał,

Jeszcze większy w przed laty na świecie zakwitał.

Bronią iść walczyć o wolność musimy,

A w naszych sercach odwagę rodzimy.

Strach pochowany w kolejnej mogile zostawiamy,

Mimo że życie tak mocno kochamy.

Nikt tu o zgodę nas się nie pyta,

A prawdziwa intencja wroga jest ukryta.

Tu nocą płacz niewinnych słyszymy,

a o świcie do walki ponownie ruszymy.

O wolność naszą i waszą krew przelewamy, 

I oby krwią zbawić się zdołamy.

Tu rozum i niewinność się traci,

Tu co chwile chowasz kolejnych braci.

Śmierci w twarz codziennie się wpatrujesz,

I myslisz ze sam na nią zasługujesz.

Nawet jak wrócić Bóg Ci pozwoli,

To wiesz że sercem będziesz w niewoli.

Te obrazy już zawsze w tym sercu zostaną,

I staną sie kolejną na duszy raną.

Blizny na ciele wciąż będą przypominać,

Jak na polu bitwy wrogów musiałeś wyrzynać.

Nikt nie przygotował Cię na tak okrutny los,

I na tak szybki od śmierci cios.